جراحی بزرگ کردن سینه
علت جراحی پروتز سینه چیست؟
بزرگ کردن سینه یکی از رایج‌ترین عمل‌های جراحی زیبایی در زنان است. هر سال، ده‌ها هزار زن در جستجوی این عمل جراحی هستند. بسیاری از زنان احساس میکنند که سینه‌هایشان بسیار کوچک هستند و اندازه یا شکل آنها نامتوازن یا غیرجذاب است. بعضی از زنان سینه‌هایی دارند که به‌طور کامل رشد نکرده‌اند یا بعد از حاملگی، تغییر وزن یا پیری، اندازه و شکل آنها تغییر کرده است. این عمل جراحی باعث بازگشت اعتماد به نفس در آنها خواهد شد.
زنی که می‌خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد، حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد. به‌عنوان مثال، می‌تواند نوع و جنس پروتز، اندازه آن و برش لازم جهت جاگذاری پروتز سینه را انتخاب کند. هر انتخاب، فواید و معایبی دارد و به هر حال، به مراجعه‌کننده اطلاعات لازم داده می‌شود تا او بتواند با مشاوره تصمیم بگیرد کدام روش برایش بهتر است.
آیا پروتزهای سینه مطمئن و قابل اطمینان هستند؟
مواد پرکننده‌ی پروتزها و لایه بیرونی آنها از جنس سیلیکون ساخته می‌شود. سیلیکون یک عنصر طبیعی است که از ترکیب عناصری چون کربن، هیدروژن و اکسیژن به وجود می‌آید. این ماده در تولید محصولات مختلفی از جمله لوازم آرایشی، مواد غذایی و پروتزهای پزشکی به کار می‌رود. مطالعات زیادی در خصوص اثرات بیماری‌زای پروتزهای سیلیکونی سینه انجام شده است و نتایج حاصل از این مطالعات نشان میدهد که هیچ مدرکی برای اثر مستقیم پروتزهای سیلیکونی سینه در افزایش خطر سرطان سینه وجود ندارد. همچنین هیچ دلیلی برای اثر مستقیم پروتزهای سینه در ایجاد بیماری‌های خود ایمنی مانند آرترومیاتوئید نیز مشاهده نشده است.
بسیاری از خانم‌ها احتمالاً در مورد عمل جراحی بزرگ کردن سینه از طریق پروتزهای سیلیکونی داستان‌های ترسناکی شنیده‌اند، مانند مسمومیت زایی سیلیکون یا ایجاد بیماری‌های خود ایمنی و بافت همبندی پروتز که مربوط به "تراوش" یا مهاجرت ژل می‌باشند. این نگرانی‌ها ممکن است از تبلیغات متفاوت و مختلفی که از طریق رسانه‌ها منتشر می‌شود ناشی شده باشد. این تبلیغات ممکن است علی رغم وجود حقایق علمی، ادعاها و سؤالاتی در مورد ایمنی پروتزهای سیلیکونی مطرح کند.
سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA) به این نتیجه رسیده بود که "هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلیکون ،که پروتزها با آن پر میشوند، ایمنی ندارند اما مدارک کم و ناکافی برای اثبات ایمنی آن وجود دارد." تمام موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی در حال رسیدگی بر ضد تولیدکنندگان پروتزهای سیلیکونی میباشد.
در گذشته از ژل سیلیکون برای پر کردن نقائص بافت نرم و چین و چروکها به شکل تزریق استفاده می گردید(ژل دائمی) که این مسئله سالهاست ممنوع گردیده است. کارخانه های سازنده پروتز سیلیکون علاوه بر استحکام دادن جدار پروتزها امروزه از ژلهایی استفاده میکنند که حتی در صورت بریده شدن جداره نیز از هم جدا نشده و وبه بیرون پخش نمی شوند.
چه جایگزین هایی برای ژل سیلیکونی وجود دارد ؟
پروتز تری لوسنت(روغن سویا):
دلیل اصلی ساخت پروتز تری لوسنت ایجاد یک محصول رادیولوسنت (نامرئی برای اشعه ی ایکس)بوده است که این محصول اجازه میدهد که بافت سینه با ماموگرافی به خوبی دیده شود. پروتز تری لوسنت با روغن سویای تری گلیسیریدی، (غیرسیلیکونی) خوب تصفیه شده پر شده اند که این روغن اجازه می دهد که اشعه ی ایکس به داخل پروتز بهتر نفوذ کند.
اگر چه، این نوع پروتزها بافت سینه را به مقدار کمتری محو و نامشخص می کنند با این حال شخص باید کسی را که کار رادیوگرافی را انجام می دهد، از وجود پروتز در سینه اش مطلع کند.
یک اشکال مهم که در رابطه با پروتزهای تری لوسنتی وجود دارد پدیده ی چروک خوردن پوست است چون ماده¬ی پرکننده ی پروتزهای تری لوسنتی مایع می باشد، بعضی چین خوردگی های پوسته و پوشش سینه باید مورد انتظار باشد.
در بیمارانی که بافت سینه هایشان لطیف و نازک است این چروک ها به راحتی قابل رؤیت و محسوس خواهند شد. چون پروتزهای پر شده با آب نمک تقریبا 30 برابر ویسکوزتیه ی کمتری نسبت به پروتزهای پر شده با تری لوسنت دارند، این مشکل در این پروتزها بیشتر رخ می دهد، از طرف دیگر پروتزهای پر شده با ژل سیلیکونی چون ترکیب ضخیم تری دارند، این مشکل در آنها کمتر رخ می دهد.
آزمون بالینی بیماران برای این نوع پروتزها در انگلستان از سال1993آغاز شد. به طور کلی حدود (5000 ) زن دارای پروتز سینه ی تری لوسنتی هستند. اگرچه در هفتم مارس 1999، دپارتمان بهداشت به پزشمان توصیه کرد که تا اطلاع ثانوی از گذاشتن پروتز های تری لوسنتی خودداری کنند. در 6 ژوئن 2000، آژانس روشهای پزشکی اطلاعیه ای منتشر کرد که به زنانی که پروتز های تری لوسنتی داشتند توصیه می کرد، آن ها را بردارند. این مربوط به اطلاعاتی بود که طبق آن حدس زده می شد که پر کننده ای که در پروتزهای کاشته شده ی تری لوسنتی قرار دارند ممکن است موادی تولید کنند که مضر باشد و به سلامتی بدن صدمه بزنند. در نتیجه، تجقیقات و بررسی های بیشتری مورد نیاز می باشد که ایمن بودن آنرا مشخص نماید.
پروتز هیدروژلی
یکی از آخرین نوع پروتزهای سینه است که بعد از بررسی‌ها و تحقیقات برای یافتن یک ماده پرکننده مناسب، که در صورت پاره شدن و تراوش از پوسته و پوشش بدون خطر باشد، تولید شده است. این نوع ماده پرکننده از ژل شکر و آب نمک تهیه شده است. اگرچه از نظر لمس شبیه به پروتزهای سیلیکونی است، اما پروتزهای هیدروژلی وقتی لمس میشوند، کمی محکم‌تر و سفت‌تر هستند.
احتمالاً چین و چروک خوردن پوست در پروتزهای هیدروژلی نسبت به پروتزهای پر شده با تری لوسنت و آب نمک کمتر است، اما با این حال، این پروتزها احتمالاً از ژل‌های سیلیکونی بیشتر چین و چروک دارند.
مانند پروتزهای تری لوسنت، به دلیل عدم وجود مطالعات و اطلاعات طولانی مدت، آژانس روشهای پزشکی از دسامبر 2000 تصمیم گرفت این نوع پروتزها را تا مطالعات بیشتر متوقف کند.
