بزرگ کردن و فزایش سایز سینه
در قرن نوزدهم، یک جراح برای اولین بار یک توده چربی را از پشت بیمار جدا کرده و در پستان‌های کوچک او کاشت. از آن زمان به بعد، انواع مختلفی از پرکننده‌ها برای بزرگ‌کردن پستان‌ها استفاده شدند، هر کدام با مشکلات و چالش‌های خود. تا اینکه در دهه ۱۹۶۰، جراحان آمریکایی پروتزهای سیلیکونی را ابداع کردند و اولین پروتز سیلیکونی در سال ۱۹۶۲ کارگذاشته شد. امروزه، جراحی بزرگ‌کردن سینه با پروتز، یکی از روش‌های متداول برای بزرگ‌کردن پستان‌ها است.
بسیاری از زنان به دلیل علاقه به بزرگ‌کردن سینه‌ها، انتخاب ماموپلاستی را می‌کنند. هرچند دلایل دیگری نیز وجود دارد از جمله افت دادن شکل سینه‌ها پس از دوران بارداری و شیردهی، تغییرات هورمونی پس از یائسگی، ناهنجاری‌های بدنی، عدم همسانی سینه‌ها، افتادگی سینه و نیاز به اصلاح و بزرگ‌کردن پستان پس از سرطان.
کاربردها
- زیبایی: زنانی که به طور ژنتیکی و طبیعی مستعد قفسه سینه صاف و سینه های کوچک می باشند جهت رسیدن به زیبایی و تعادل در اندامشان اقدام به ماموپلاستی می کنند.
- اصلاحی یا درمانی: مواردی وجود دارد که به طور طبیعی سینه ها با هم مطابقت نمی کنند و یا شکل های متفاوت و ناهمواری دارند. در این موارد از ماموپلاستی به عنوان روشی اصلاحی بهره گرفته خواهد شد. همچنین عمل ترمیمی پستان جهت اعمال درمانی پس از سرطان الزامی می باشد.
- تغییرات هورمونی: به طور کلی پس از دوران شیردهی و یا یائسگی سینه ها افتاده، کشیده و بد حالت می شوند. یا چنانچه شخصی در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی از وزنش را از دست بدهد ممکن است دچار مشکلات فوق گردد. در این موارد جهت بازگرداندن ثبات و استحکام به قفسه سینه ماموپلاستی بسیار موثر خواهد بود.
- اثر زمان: زمان یک عامل غیر قابل کنترل در زندگی همه است و آثار آن پس از رسیدن به سن خاصی قابل مشاهده خواهد بود. در این بین زنان با از دست دادن زیبایی طبیعی شان بیشتر آسیب می بینند. ماموپلاستی با تقویت پستان باعث لغو اثرات زمان شده و زیبایی و طراوت را به سینه ها باز می گرداند.
انتخاب نوع و سایز پروتز
درانتخاب شکل و سایز پروتز جراح پس ازمعاینه بیمار و بررسی سایز پستان و میزان افتادگی آن ، ابتدا نظر بیمارش را جویا می شود و سایز دلخواه بیماررا سوال می کند و سپس پیش بینی اینکه پاکت ایجاد شونده برای کارگذاری پستان چقدر جا خواهد داشت و چه سایزی را می تواند کاربگذارد و با همفکری یکدیگر پروتز باشکل و اندازه مناسب را بکار می گیرند.
بهترین پروتز
جراحی پروتز سینه با استفاده از ایمپلنت‌های آب نمکی نیاز به برش‌های کوچکتری نسبت به پروتزهای سیلیکونی دارد. در این روش، ایمپلنت‌ها در زیر پستان قرار می‌گیرند و سپس با محلول سالین پر می‌شوند. از طرفی، پروتزهای سیلیکونی از قبل در اندازه‌های مختلف پر شده‌اند و برای جاسازی آنها برش‌های بزرگتری مورد نیاز است.
با این حال، پروتزهای آب نمکی به دلیل مشکلات پس از جاگذاری مانند ناهمواری و چین و چروکی در شکل سینه، از محبوبیت پایین‌تری نسبت به پروتزهای سیلیکونی برخوردارند. همچنین، پروتزهای مرکب دیگر تولید نمی‌شوند.
عوارض
پس از جراحی ایمپلنت سینه، تورم و کبودی در اطراف ایمپلنت و زیر بغل اتفاق می‌افتد که امری طبیعی است. همچنین ممکن است عضلات دچار اسپاسم شوند که ممکن است ناراحتی ایجاد کند، اما این مشکل معمولاً طولانی مدت نیست.
پس از جراحی، زخم‌های کمی در ناحیه برش وجود دارد که می‌توان از داروهای موضعی برای کاهش آنها استفاده کرد. همچنین برای بهبود زخم‌ها، باید از بلند کردن اشیاء سنگین، حرکات شدید و کشش در ناحیه جراحی خودداری کرد. همچنین باید از تابش مستقیم نور خورشید بر روی سینه و ناحیه برش جلوگیری کرد.
درمان مداوم با داروهای تجویز شده توسط جراح برای کنترل درد، تورم و مشکلات دیگر بسیار مفید است. استفاده از لباس حمایتی مناسب و انتخاب حالت مناسب برای خوابیدن نیز به بهبودی و زیبایی سینه‌ها کمک می‌کند.
این جراحی یک راه حل طولانی مدت برای به دست آوردن شکل ایده‌آل است و ممکن است باعث جوان‌تر شدن شما شود. پروتزهای پستان نیازمند مراقبت و کنترل مداوم هستند و ممکن است نیاز به تعویض در سال‌های بعدی داشته باشند. البته همیشه ریسک‌هایی مانند هر جراحی دیگر وجود دارد.
